αμίλητο νερό

Έθιμο με ειδωλολατρικές προεκτάσεις, που αναφέρεται κυρίως στη γαμήλια τελετή και στη μαντική. Είναι κυρίως ελληνικής επινόησης, αλλά υπάρχει και σε μερικούς άλλους λαούς. Α.ν. ονομάζεται το νερό που αγόρια ή κορίτσια παίρνουν από πηγή, βρύση ή πηγάδια και το μεταφέρουν στα σπίτια χωρίς να προφέρουν απολύτως καμία λέξη. Χρησιμοποιείται κυρίως τις μέρες του Κλήδονα, ενώ υπάρχουν διαφορετικές παραλλαγές για κάθε περιοχή της Ελλάδας. Στην Απείρανθο της Νάξου, το βράδυ της παραμονής του Κλήδονα ζυμώνουν το αρμυρό πιτάρι από αλεύρι, αλάτι και α.ν. Αυτός που θα το μεταφέρει δεν πρέπει να μιλήσει καθόλου, ακόμη και αν τον δείρουν· πρέπει μάλιστα να περάσει από τρεις εκκλησίες για να αγιαστεί το α.ν. Σε άλλα μέρη της Ελλάδας, τοποθετούν α.ν. στο δοχείο του Κλήδονα, που περιέχει συμβολικά αντικείμενα (βραχιόλια, δαχτυλίδια κ.ά.), και το βάζουν κάτω από τα άστρα, ώστε να αποκτήσει μαγικές ιδιότητες. Σε πολλά χωριά, τα κορίτσια προλέγουν τον μελλοντικό τους σύζυγο, διαβάζοντας το α.ν. Στα χωριά της Αρκαδίας χρησιμοποιούν α.ν. για το ζύμωμα των ψωμιών του γάμου, ενώ στα χωριά του Παρνασσού, την παραμονή της πρωτοχρονιάς, κορίτσια φέρνουν α.ν. από τη βρύση του χωριού χωρίς να μιλούν και το προσφέρουν στους συγκατοίκους τους. Στη Λευκάδα πάλι, τρία κορίτσια, συγγενείς του γαμπρού, φέρνουν το προορισμένο για τα γαμήλια ψωμιά α.ν. από τη βρύση του χωριού χωρίς να μιλούν και όταν φτάσουν στον προορισμό τους, ρίχνουν νομίσματα και επικαλούνται τις μοίρες. Ανάλογα έθιμα υπάρχουν και σε άλλες περιοχές της χώρας.